Autisme in de behandelkamer van paramedici. Daarover ging de webinar die Anita Meijer onlangs volgde. Omdat ze als diëtiste aan een verpleeghuis is verbonden, heeft ze geen cliënten met autisme in haar behandelkamer. ‘Maar we hebben hier wel een psychiatrieafdeling waar ik weleens een cliënt met autisme zie. Bovendien heeft mijn zoon deze diagnose ook, dus mijn interesse om hier meer over te leren was groot.’
Anita praat vol enthousiasme over de webinar: ‘De spreekster was een diëtiste die veel ervaring heeft met cliënten met autisme. Ze gaf ook allerlei voorbeelden uit de praktijk, waardoor er veel herkenning was. Cliënten die alleen droog brood willen eten zonder beleg. Of pasta zonder saus. Of cliënten die eerst aan hun eten ruiken of hun vinger erin steken. Dat heeft daar dus allemaal mee te maken! Dat was voor mij wel een eyeopener. Maar ook de feitjes vond ik shocking’, vertelt Anita verder. ‘Wist je dat 25% van de mensen met anorexia nervosa autisme heeft? Daar had ik geen idee van.’
‘Ik dacht dat ik zelf al heel veel dingen wist op dit gebied, maar toch liep ik er nogal eens tegenaan dat cliënten met autisme hun dieetadvies niet opvolgden. Nu snap ik dat ik bepaalde zaken waarschijnlijk niet duidelijk en simpel genoeg heb uitgelegd, waardoor dit niet veilig voelde voor de cliënt. Het was net een stap te ver. Je moet namelijk met kleine stapjes starten. Meer duidelijkheid geven over het verloop van de behandeling. Echt elke stap heel specifiek uitleggen. In jip-en-janneketaal, ongeacht hun niveau. En dan vooral vaker afspreken om de nieuwe dieetvoorschriften beter te laten inslijten – en goed kijken welk tijdstip goed aansluit bij de cliënt – en dan minder vertellen tijdens zo’n consult.’
‘De webinar heeft beslist mijn denkwijze beïnvloed’, realiseert Anita zich. ‘Ja, ik ben echt anders naar dingen gaan kijken. Ik zie meer verbanden. Die cliënt die altijd de koektrommel leeg at: dat was het gevolg van dwangmatigheid veroorzaakt door autisme. Ik zie ook in dat de zorg anders moet communiceren met deze cliënten. Niet zeggen: ‘Kom je zo? We gaan bijna eten.’ Dat is gewoon niet duidelijk genoeg. Het is beter om 10 minuten voor etenstijd tegen de cliënt te zeggen dat hij over 5 minuten klaar moet zijn en naar de huiskamer moet komen, omdat we over 10 minuten gaan eten.’
Het moet altijd kloppend zijn. Want als het niet klopt, of als er dingen anders zijn, dan heeft dat zijn weerslag. De opname van een nieuwe cliënt of iemand die op een andere plek aan tafel zit. Met dergelijke situaties kan een cliënt met autisme veel moeite hebben en daardoor bijvoorbeeld slecht eten. Ja, ik heb echt handvatten gekregen waarmee ik iets kan. Heel fijn!’
‘Ik heb weleens eerder een training bij het Leids Congres Bureau gevolgd. Ik weet niet eens meer precies waarover’, lacht Anita. ‘Maar wat ik me ervan herinner is dat ook dat goed in elkaar zat. Ze hebben een gevarieerd aanbod over allerlei onderwerpen.’
Programmamanager Academie
Jackie van Wieringen
